FotoFosa

Irlandczycy grają razem od 1969 roku, ale w ich szeregach nastąpiło dużo zmian. Przede wszystkim śmierć Philla Lynotta, który był charakterystyczną dosyć postacią w Thin Lizzy. Na koncercie bardzo brakowało jego charyzmy. Właściwie tylko jeden człowiek jest tam prawie od początku (Scott Gorham - gitara). Tak więc wszystko się zmienia w składzie. A muzyka?

Brzmienie dużo mocniejsze niż na płytach. Wszystko zagrane ostrzej, bardziej gitarowo i zdecydowanie nowocześniej. Wokalista zupełnie mi nie pasował jeżeli chodzi o śpiew, ale nadrabiał za to energią.

Koncert mógłbym ocenić jako dobry, bo mimo wszystko nie porwał mnie tak jak oczekiwałem. Nawet sławne "Whiskey in the jar", czy jeden z moich ulubionych kawałków "The Boys are Back in Town" jakoś nie zachwyciły mnie tak jak to bywało z płytami, czy teledyskami zobaczonymi gdzieś na youtube (mówię o tych starych video z 76'). Jeśli jednak ominąć porównania nowego Thin Lizzy do starego, to było bardzo przyjemnie i dzięki zespołowi, że przyjechał uszczęśliwić mi życie!

A support... Panowie przyjechali z Arizony i nazywają się Supersuckers. Żadnej nowości nie przywieźli, ale to nie znaczy, że zagrali źle. Podobali mi się i wnieśli dużo, dużo energii. Taki ubogi rock and rollowy Motörhead (bo przeoczyć podobieństwo nie sposób).

Na koniec jeszcze setlista. Jak dla mnie idealna i nie wyobrażam sobie innych utworów. Jestem z tego jak najbardziej zadowolony. Ostatni utwór został zagrany ze specjalną dedykacją dla zmarłego przed kilkoma dniami Gary'ego Moora (w pewnym okresie był to gitarzysta Thin Lizzy).